بخشودن / تجربه و هنر زندگي 2

بخشودن فضيلتي است که امروزه بسيار تبليغ مي‌شود. کتاب‌هاي خودياري و برنامه‌هاي تلويزيوني همه يک‌صدا اين پيام را تکرار مي‌کنند که بخشودن کساني که به ما بدي کرده‌اند بهترين کار ممکن است و ادعاهاي فراواني درباره قدرت شفابخش بخشودن و گذشت مطرح مي‌شود. اما کساني که اشخاصي به آنها آسيب‌هاي جدي وارد کرده‌اند به درستي حس مي‌کنند که اين همه تبليغ بخشودن نوعي زبان‌بازي و حاصل نگاهي سطحي است. بخشودن هميشه کار مطلوبي به نظر نمي‌رسد مخصوصاً وقتي که فرد خاطي آسيبي جبران‌ناپذير به ما وارد کرده باشد يا اصلا از کارش پشيمان نباشد.
ايو گارارد و ديويد مک ناتون، نويسندگان کتاب بخشودن، مي‌کوشند در اين کتاب به دو پرسش محوري درباره بخشودن پاسخ دهند: نخست اينکه بخشودن و گذشت واقعاً به چه معناست؟ يعني وقتي کسي را که در حق ما بدي کرده مي‌بخشيم دقيقاً چه مي‌کنيم؟ و دوم اينکه بخشودن چه دلايلي دارد و چه دلايلي مي‌تواند ما را از بخشودن بازدارد؟ آنها با طرح مثال‌هايي واقعي و مواردي مشهور مي‌کوشند به اين بحث روشني و وضوح بيشتري ببخشند و با تيزبيني فلسفي نشان مي‌دهند که مساله بخشودن بسيار پيچيده‌تر از آن چيزي است که بسياري از مبلغانش تصور مي‌کنند.
نويسندگان معتقدند که بخشودن نوعي ابراز همبستگي با انسان‌هاست حتي وقتي که گرفتار انحطاط اخلاقي شده‌اند اما تاکيد دارند که هميشه همبستگي با قربانيان مهم‌تر از همبستگي با خاطيان است و اين موضوعي است که نبايد آن را فراموش کنيم.
در کتاب بخشودن پرسش‌هايي مطرح مي‌‌‌شود که هرکسي در حقش بدي و ظلمي شده است از خودش مي‌پرسد و مي‌انديشد که چه واکنشي بايد نشان دهد و اين پرسش‌ها بي‌ترديد شامل حال همه ما مي‌شود.