جان هاي بيمار ذهن هاي سرحال (چگونه ويليام جيمز مي تواند زندگي شما را نجات دهد)

در سال 1895، ويليام جيمز، پدر فلسفه آمريکايي، نطقي ايراد کرد با عنوان «آيا زندگي ارزش زيستن دارد؟» اين براي جيمزي که در روزگار جواني، طي بحراني وجودي، به خودکشي انديشيده بود صرفا پرسشي نظري نبود. در واقع، همان‌گونه که جان کاگ مي‌نويسد، «کل فلسفه ويليام جيمز، از آغاز تا پايان، حول محور نجات يک زندگي، زندگي خودش، چرخيده است» و درست به همين دليل شايد بتواند زندگي شما را نيز نجات دهد.
جان‌هاي بيمار، ذهن‌‌هاي سرحال مقدمه‌‌اي است گيرا و البته شخصي، بر حيات و انديشه ويليام جيمز که نشان مي‌دهد چرا بنيان‌گذار پراگماتيسم و روان‌شناسي تجربي هنوز مي‌تواند چنين ژرف و مستقيم با همه آنان که سخت در تلاش‌اند زندگي‌اي را سزاوار زيستن سازند، از جمله خود نويسنده، سخن بگويد. کاگ از اين مي‌‌گويد که چگونه تجارب جيمز به عنوان فردي «جان‌نژند» او را بر آن داشت که آرماني با عنوان «آسوده‌جاني» را تشريح کند – آسوده‌جاني به‌عنوان رويکردي در قبال زندگي که پويا و گشوده و اميدوار است اما در عين‌حال در خصوص مخاطرات آن واقع‌بين نيز هست. در واقع همه پراگماتيسم جيمز، به‌عنوان فلسفه‌اي مبتني بر اين ايده که درباره حقيقت بايد بر حسب پيامدهاي عملي‌اي که براي زندگي ما دارد قضاوت کرد، پاسخي است به، و نوشدارويي است براي بحران‌هاي معنا که بيم آن مي‌رود روزي بر سر بسياري از ما بريزند و زندگي‌مان را تباه سازند.