روياي تبت

امشب همان شب بود شيوا. حالا مي‌فهمم آن روز از آمدن چنين شبي واهمه داشتي و من آن را به خونسردي و بي‌اعتنايي‌ات نسبت مي‌دادم. هميشه فكر مي‌كردم آمادگي روبرو شدن با واقعيت را داري. مي‌گفتي اگر ناديده‌اش بگيري بايد تاوان بدهي. روي حرفت با من بود. نمي‌توانستم واقع‌بين باشم. خيالاتي بودم. هنوز به دروغ بودن چيزي كه پيش آمده بود اميد داشتم. هر لحظه ممكن بود مهرداد پيدايش بشود و بگويد همه چيز يك شوخي بود. يك شوخي بامزه.