قهوه ي سرد آقاي نويسنده

بهم گفت: «تا حالا شكار رفتي؟» گفتم: «نه». گفت: «من قبلا مي رفتم، ولي ديگه نميرم. آخرين باري كه شكار رفتم،شكار گوزن بود. خيلي گشتم تا يه گوزن پيدا كردم. من بهش شليك كردم، درست زدم به پاش. وقتي رسيدم بالاي سرش هنوز جون داشت،نفس مي كشيد و با چشم هاش التماس مي كرد. زيباييش جادوم كرده بود. حس كردم كه مي تونه دوست خوبي واسم باشه. مي تونستم نزديك خونه يه جاي دنج واسه اش درست كنم. اما خوب كه فكر كردم فهميدم كه اين جوري اون گوزن واسه هميشه لنگ مي زنه و هروقت من رو ببينه ياد بلايي مي افته كه سرش آوردم. از نگاهش فهميدم بزرگترين لطفي كه ميتونم در حقش بكنم اينه كه يه گلوله صاف تو قلبش شليك كنم.» بعدش گفت: «تو هيچ وقت نمي توني با كسيكه بدجور زخميش كردي دوست باشي.»