سال بلوا

فاصله ها از ميان برداشته شده اند و حال و گذشته در هم آميخته اند: حسيناي مسحور شده با زلفي آشفته ايستاده است، اما نه بر پله هاي شهرداري كه در ذهن نوشافرين؛ دكتر معصوم طناب دار حسينا را مي بافد و با قنداق موزر به مغز نوشافرين مي كوبد؛ سرهنگ در پي پيمودن پله هاي ترقي از شيراز به سنگسر مي افتد؛ ملكوم آلماني در كار ساختن يك پل بزرگ از كوه پيغمبران به كافر قلعه است؛ و سروان خسروي در پي آن است كه همه ي كوچه هاي شهر به خيابان خسروي ختم شوند.اما همه يك داغ به پيشاني دارند؛ همان كه سال بلوا را آغاز مي كند. همان كه همه ناچار به انتخابش بوده اند. و مقصر كيست وقتي بازي و بازيگر يگانه نيست؟