روز ديگر شورا

از متن كتاب:
شورا با عجله خودش را مي‌رساند به اتاقش و منتظر زنگ موبايلش مي‌ماند. فکري است که از کي به اين روز افتاد. موبايلش حکم اسباب‌بازي را داشت برايش. پرت‌اش مي‌کرد، گم‌اش مي‌کرد. ديگران پيدايش مي‌کردند مي‌دادند دستش. حالا دستش گم مي‌شود، گوشي گم نمي‌شود. پايش گم شود، گوشي گم نمي‌شود. شده کپسول اکسيژن برايش. در انتظار زنگ آن نفسش تنگ مي‌شود. بي‌قرار مي‌شود. زنگش انگار زنگ نيست. زنگ زندگي است. زنگ خيال است. گوشي را مي‌چسباند به گوش‌اش و در را نيمه‌باز مي‌گذارد تا صدا به هال نرود.