به هادس خوش آمديد

فضاي خانه با آمد و رفت آدم‌ها عوض مي‌شد. وقتي روح ننه‌بيگم در خانه پرسه مي‌زد و رودابه او را حاضر و ناظر مي‌ديد، جو خانه آرام و آن‌طور كه رودابه درك مي‌كرد سرشار از گذشته مي‌شد، طوري كه رودابه همان پروپيماني، همان سكون قديم، همان شكوه دروني و باستاني را دوباره حس مي‌كرد انگار همه‌ي اين‌ها را ننه‌بيگم با خودش برده و دوباره آورده بود و از همه مهم‌تر تقدير و هم‌زمان با آن تسليم چنان بال‌و پرش را برخانه‌ي لطفعلي‌خان مي‌گستراند كه انگار همه در يك لازماني بهشت‌وار مي‌زيستند. رودابه در روز‌هايي كه براي ننه‌بيگم قرآن مي‌خواند و هنوز خانم‌ پروين نيامده بود، در يك جنت پيشادنيايي سير مي‌كرد. با ورود خانم پروين دوباره پا به اين جهان گذاشته بود و جهان با ماهيتي تازه بر او ظهور كرده بود. انگار در يك لحظه دنياي ننه بيگم ناپديد شده بود و دنياي خانم پروين جانشين آن شده بود. در اين دنيا همه چيز سبك و خالي از وقار بود. هيچ‌چيز و هيچ‌كس ماهيت ثابت و قابل دركي نداشت، و اشيا و آدم‌ها متناسب با نقش‌شان عوض مي‌شدند.