روز خرگوش

در پس و پشت ذهنم از لحظه‌اي كه وارد شده‌ام مقايسه ايرج و او شروع شده. و عجب اينكه شباهت‌ها بيش از تفاوت‌هاست. اگر ايرج هم بود همين كار را مي‌كرد و احتمالا اين نمايش رنجيدگي خاطر را با پرتاب يك حبه قند به دهانش تمام مي‌كرد و لبخند مي‌زد. بهرام سربلند مي‌كند و مي‌پرسد:‹‹ گرمه، نه؟›› و نگاه مي‌كند به شعله‌هاي آبي شومينه. منتظر اين خروج بودم. در اين سه سال هر وقت وارد قلمرو شده‌ايم، به سرعت هم از آن خارج شده‌ايم. فكر مي‌كنم هر دو از گذشته‌مان شرم داريم و شايد هم مي‌ترسيم...