من از گوراني ها مي ترسم

چي مي‌شد اگر دعوتش را قبول مي‌كردم و يك روز صبح، صبحانه را با او مي‌خوردم؟ چرا نبايد اين كار را بكنم؟ از چي مي‌ترسم؟ چرا اين ترس لعنتي ولم نمي‌كند؟ مگر نه اين‌كه حالا آزادم؟ مگر نه اين‌كه حالا براي بهداشت اخلاقي جامعه خطري ندارم؟ از اول هم خطري نداشتم. زن‌هاي زشت، زن‌هاي معمولي، هيچ‌وقت براي جامعه خطر ندارند. من زشت نبودم اما خوشگل هم نبودم. معمولي بودم. معمولي شدم، بعد از آن‌كه دانشجو شدم و آن بيني صدمني را عمل كردم. من كپي پدرم بودم، پوست سبزه، دماغ بزرگ و پيشاني بلند را از او به ارث برده بودم. مادر هيچ‌چيز به من نداده بود. به بقيه بچه‌ها چيزي داده بود اما به من دريغ از يك انگشت پا.