وقتي همه جا شب است

تنها که شدم خيالات مي ديدم اتاق تاريکتر از باغ بود به قاعده ي چهارچوب، در خيالات مي ديدم سپيدارها به هم مي پيچيدند و گراز مي شدند گرگ مي شدند اژدها مي شدند و روي هم غلت مي خوردند سيل مي شدند و مي خواستند خودشان را به اتاق سرازير کنند و به در و ديوار بکوبند. آخر سر، يکي شان همه را کنار زد و خودش را به من رساند. غلام بود آرام صحبت مي کرد.