از ميان شيشه از ميان مه (مجموعه داستان)

« با صداي زنگ تلفن بيدار شد. پسرش بود. پيرزن گفت «براي راه شامي‌کباب درست مي‌کنم، براي امشب هم چيزي درست مي‌کنم. بي‌روزي که نيستيم.» گوشي را که گذاشت، رفت و آبي به سر و صورت زد. صورتش را با حوله خشک کرد. «حوله هم بايد بردارم.» به اتاقش رفت. دوباره کمد را باز کرد. «بالاخره چي بردارم؟ دامنم را که مي‌برم. اين دوتا پيراهن را. کاش از پسره مي‌پرسيدم آن‌جا سرد است يا گرم است. مي‌گويند آن‌جا موها فرفري مي‌شود. مثل اين دختر زنگباري‌ها. قديم‌ها براي معالجه مي‌رفتند کنار دريا. آبش شور است. اما خوب رطوبت دارد. بايد لباس پشمي هم بردارم، شايد بي‌وقتي شدم.»