سخت پوست

ساناز اسدي (1365)، نويسنده و نمايش نامه نويس اهل قائم، شهر در دانشگاه هنر تهران تئاتر خوانده. اولين کتابش، مجموعه داستان نيازمندي‌ها، خبر از نويسنده‌اي داد که قصه‌ي آدم‌هاي در مانده را خوب مي‌نويسد. آدم‌هايي که جهان به آنها تحميل شده. اما سخت پوست اثري درباره‌ي پدر است درباره‌ي رفت و بازگشت‌هاي مکرر پدر درباره‌ي باراني که بند نمي‌آيد و عکس‌هايي که از حافظه نمي‌رود. کتاب با باراني سيل آسا در شمال ايران آغاز مي‌شود باراني که باعث مي‌شود خاک رم کند و گورستاني را پس بدهد. از جمله قبر «داوود» را پدر راوي داستان که به اشکال گوناگون سرنوشتش با آب گره خورده است. اين اتفاق داستان را جان مي‌بخشد، زمان باز مي‌گردد و با مردي همراه مي‌شويم که عادت‌هاي عجيب و بازگشت‌هاي مدام دارد… ساناز، اسدي با ضرباهنگي درست و فصل‌هايي کوتاه و با استفاده از قاب‌هايي که به قالب عکس نزديک‌اند، روايتي خواندني و شاعرانه مي‌سازد از فقدان و خاطره که در هر قدمش براي مخاطب فرصتي تازه فراهم مي‌آورد تا قهرمانش را تجسم کند. استعاره‌ي بزرگ اين ماجرا فقدان و بازگشت مدام پدران در تاريخ ماست.