از دل گريخته ها

از دل گريخته‌ها، در حقيقت از دلي نگريخته‌اند، همچنانند كه همه آدم‌ها و همه وقايع كه فراموش مي‌شوند. آيا اگر دوباره به يادها آورده شوند، در دل‌ها جا مي‌گيرند؟ اين وسوسه‌اي است كه آدمي را وا مي‌دارد تا از كنج صندوق‌خانه ياد بيرونشان آورد و بر صفحه سفيد بسپارد، شايد دوباره در دل‌ها جايي بگيرند. از دل گريخته‌ها، قصه نيستند كه ساخته تخيلي باشند. شايد گوشه‌هايي از چهل تكه وجودشان در تاريخ اثري گذاشته باشد اما تاريخ هم نيستند. از دل گريخته‌ها، واقعيت بوده‌اند. بودن‌اند، حادث شده‌اند، رخ داده‌اند، گيرم گاه در روايت، به دلخواه آسمان‌شان را كه ابري و خاكستري بوده، آبي كرده‌ام و درختان خشك را سبزي داده‌ام. گاه حتي درختي كاشته‌ام در حياط خالي‌شان. گاه آن‌ها را عشقي بخشيده‌ام و گاه در غمي نشانده‌ام.