مراقبه

(مراقبه) از نوعي كه موضوع اين كتاب است، يعني دستيابي به آگاهي ناب و فارغ از دغدغه‌هاي فكري (بدون فكر كردن) در ميان غريبان بشدت در حال گسترش است. بيش از يك ميليون اروپايي و آمريكايي متداولترين شكل آن را كه (مراقبه متعالي) باشد آموخته‌اند. بسياري ديگر از غريبان مراقبه را به روش‌هاي يوگاي هندي، بوديسم تراودائي (مكتب جنوبي)، بوديسم تبتي، بوديسم ذن ژاپني، تائوئيسم چيني و تصوف اسلامي انجام مي‌دهند.مسيحيان مبادي به آداب مذهبي نيز سبك شرقي مراقبه را به عنوان بخشي از نماز و نيايش فرادي و جماعت به جا مي‌آورند.