جنبش هاي مدني (منطق راهبردي كنش بدون خشونت)

به مدّت بيش از يک قرن، از 1900 تا 2006، کارزارهاي مقاومت بدون خشونت در دنيا بيش از دو برابر همتايان خشونت طلبشان در دستيابي به اهداف خود موفق بوده اند. چرا مبارزات مدني در اين کشورها به نتيجه رسيده اند اما مبارزات خشونت آميزِ انقلابي يا جنبش هاي چريکي موفقيت چنداني به دست نياورده اند؟ چه چيزي کارزارهاي مقاومت مدني را کارآمد و اثربخش مي کند؟ چگونه است که جنبش هاي بدون خشونت، حتي در صورت شکست، به احتمال بيش تري در آينده به حکومت هاي دموکراتيکِ باثبات منجر مي شوند، اما در مقابل مبارزات مسلحانه حتي پس از پيروزي نيز در ايجاد يک رژيم دموکراتيک باثبات و صلح طلب و جنگ پرهيز داخلي ناتوانند؟
اين ها برخي از سؤالاتي است که نويسندگان کتاب پيش رو، اريکا چنووث و ماريا استفان، با تجزيه و تحليل آماري و مطالعه انقلاب ها و جنبش هاي معاصر جهان و به شکل ويژه چهار کشور ايران، فلسطين، فيليپين و برمه در پي پاسخ به آن ها بوده و همزمان به شرح و تفصيل عواملي مي پردازند که باعث موفقيت کارزارهاي بدون خشونت مي گردند و گاهي به شکست آن ها منتهي مي شوند.
اين کتاب، از طرف انجمن علوم سياسي آمريکا، به عنوان بهترين کتاب در حوزه دولت، سياست و امور بين الملل، برنده جايزه بنياد وودرو ويلسون 2012 شده است.