جهاني شدن (تئوري اجتماعي و فرهنگ جهاني)

از قرن 16به اين سو چهار نقطه عمده وجود داشته است که در فرآيند جهاني شدن نقاط اصلي تمرکز بوده اند؛ جوامع ملي، نظام بين المللي جوامع، افراد و بشريت.... اساساً بر حسب تحکيم و تقويت اين چهار نقطه ارجاع، تبلور محسوس آن ها و مسائل برخاسته درباره رابطه آن هاست که فرآيند جهاني شدن در قرون اخير به پيش رفته است. در همان حال شيوه هاي بازساخت آن چهار جزء عمده وضعيت جهاني به سهم خود دستخوش تغيير بوده است. معني همه اين ها آن است که براي درک مفهوم جهاني شدن بايد نظر خود را در درجه اول متوجه شکل ها و قالب هايي کنيم که جهان به واسطه آن ها به سوي يگانگي طي طريق کرده است. بنابراين وقتي از جهاني شدن صحبت مي کنيم بايد متوجه باشيم که بيش از هر چيز به طريق کم و بيش خاصي اشاره مي کنيم که جهان در مسير يگانه شدن پيموده است.