در ستايش بطالت

کتاب در ستايش بطالت مقاله‌اي کوتاه است از برتراند راسل، فيلسوف بريتانيايي که محمدرضا خاني آن را به فارسي ترجمه کرده است. برتراند راسل در علوم متعددي صاحب‌نظر بود. او علاوه بر شهرتش در ارائه‌ي‌ نظريات فلسفي يک منطق‌دان، رياضي‌دان، مورخ، جامعه‌شناس، نويسنده و فعال سياسي صلح‌طلب به شمار مي‌آيد. او را به‌واسطه‌ي آثاري مانند در «باب دلالت» از ستون‌هاي اصلي فلسفه‌ي قرن بيستم و يکي از بنيان‌گذاران فلسفه‌ي تحليلي مي‌دانند.
راسل در زمينه‌ي دستيابي به بنياني منطقي براي رياضيات تلاش‌هاي بسيار زيادي انجام داد و دستاوردهايش اثرات قابل‌توجهي بر علوم منطق، زبان‌شناسي، هوش مصنوعي، علوم شناختي، علوم کامپيوتر و فلسفه‌ي زبان گذاشت. وي همچنين به‌ پاس «آثار متعدد در حمايت از نوع‌دوستي و آزادي انديشه»، در سال 1950 برنده‌ي جايزه‎ي نوبل ادبيات شد. راسل در 97 سالگي و در اثر ابتلا به بيماري آنفولانزا درگذشت و بنا به وصيتش سوزانده و خاکسترش روي کوه‌هاي ولز ريخته شد.
برتراند راسل در کتاب «در ستايش بطالت» ايده‌اي انقلابي مطرح مي‎کند و باورهاي کلاسيک و مذهبي در خصوص کار، ساعات کار و رنج حاصل از آن را به چالش مي‌کشد. او در اين کتاب، کار و زندگي کارگران را به سنت فيلسوفان سوسياليست، به مثابه‌ي يک مقوله‌ي اقتصادي و اجتماعي تحليل و براي کاهش مشقت‌هاي حاصل از آن به دنبال چاره مي‎گردد. اين مقاله که در بحبوحه‌ي رکود بزرگ اقتصادي و رشد فزاينده‌ي نرخ بيکاري نوشته شده‌، اين باور کلاسيک را که کار مهم‌ترين عنصر معنابخش زندگي است رد مي‌کند. وي راهکارهايي براي کاهش ساعات کاري و به دنبال آن استخدام افراد بيشتر براي پر کردن ساعات کاري خالي‌شده ارائه مي‎دهد.
نويسنده در اين کتاب فراغت انسان از کار را عنصر رهايي‌بخش ذهن او مي‎داند که مي‎تواند از ساعات فراغتش در زمينه‌ي اعتلاي بُعد روحي و جسمي خود استفاده و بهره‎وري شغلي‌اش را نيز افزايش دهد.