نابخردي هاي پيش بيني پذير (نيروهاي پنهاني كه به تصميمات ما شكل مي‌دهند)

چرا سردرد ما پس از خوردن آسپيرين يك سنتي باقي مي‌ماند، ولي بعد از خوردن آسپيرين 50 سنتي از بين مي‌رود؟ چرا وقتي معده‌مان ديگر جا ندارد، باز هم سراغ بوفه مجاني مي‌رويم؟ چرا بابت يك فنجان قهوه 4/15 دلار مي‌دهيم در حالي كه تا همين چند سال پيش بابت آن كم‌تر از يك دلار مي‌پرداختيم؟ وقتي زمان تصميم‌گيري در زندگي‌مان مي‌رسد، فكر مي‌كنيم كنترل اوضاع در دست‌مان است، فكر مي كنيم انتخاب‌هايي هوشمندانه و خردمندانه انجام مي‌دهيم. ولي آيا به راستي چنين است؟