اعتماد به نفس (به روايت مدرسه دوباتن)

خبرهايي درباره موفقيت از دروديوار مي‌بارد و همه اين خبرها دست‌به‌دست هم داده‌اند تا موفقيت را آسان‌تر از چيزي که واقعاً هست جلوه دهند و بنابراين، بي‌آنکه خبر داشته باشيم، اعتمادبه‌نفسي را که مي‌توانيم در مقابله با موانع در خودمان ايجاد کنيم ويران مي‌کنند.
آدم‌هاي جدي معمولاً از اهميت اعتمادبه‌نفس غافل‌اند: وقت خيلي زيادي صرف مي‌کنيم تا مهارت‌هاي فني بياموزيم و وقتي بسيار اندک صرف مي‌کنيم تا تنها قابليتي را که کمک مي‌کند از آن مهارت‌ها در زندگي استفاده کنيم به کار ببنديم.
راه رسيدن به اعتمادبه‌نفسِ بيشتر اين نيست که به خودمان اطمينان بدهيم شأن و منزلتي داريم، بلکه اين است که با مسخره بودن محتوم ذاتمان سازگار شويم. راه رسيدن به اعتمادبه‌نفس بيشتر با اجراي اين آيين آغاز مي‌شود که هر روز صبح به‌طور جدي، قبل از اينکه روزمان را آغاز کنيم و از خانه بيرون برويم، به خودمان بگوييم آدمي بي‌شعور، کودن، احمق و خنگ‌ايم. آن‌وقت يکي دو تا حماقتِ بيشتر ديگر زياد مهم نيست.