اسم تمام مردهاي تهران عليرضاست

عليرضا محمودي ايرانمهر (1353) از داستان‌نويس‌هاي شناخته شده‌ي ادبيات ايران است كه بسياري او را با داستان‌هاي كتاب ابر صورتي مي‌شناسند. او سال‌هاست مي‌نويسد؛ داستان، رمان، فيلم‌نامه و البته درباره‌ي داستان. و تدريس داستان نيز يكي از مهم‌ترين فعاليت‌هايش به شمار مي‌آيد. رمان اسم تمام مردهاي تهران عليرضاست گسترش ايده‌ي روايي هميشگي نويسنده است، ايده‌اي كه در عين وفاداري به رئاليسم، سويه‌هايي از فانتزي را در خود دارد. رمان داستان زن و شوهري جوان است. مردي نه‌چندان زيبارو به نام عليرضا و زني روياپرداز به نام پريسا، زني كه قهرمان اصلي رمان است و در يك روز تصميم مهمي مي گيرد. او مي‌خواهد شوهرش را به شكل‌هاي مطلوب خود تكثير كند اما اين شروع يك اتفاق شگفت‌آور است... محمودي ايرانمهر، كه علاقه‌ي خاصي به روزمره كردن امر ذهني و تصوير ساختن از هيجان‌ها و خلجان‌هاي ذهني آدم‌هاي داستان‌هايش دارد، در اين رمان كه زباني طنزآلود دارد داستان روياپردازي‌هايي را نوشته كه از يك فقدان بزرگ برآمده‌اند. فقداني كه در آن چراغ‌هاي رابطه خاموش‌اند انگار و جهان بر پايه‌ي خيالاتي مي‌گردد كه زن داستان آن‌ها را عينيت بخشيده و بعد از بين مي‌بردشان. اين رويه رمان رمان را پيش‌بيني‌ناپذير و بسيار جذاب كرده است، به نحوي كه مخاطب در پي انواع عليرضاهاي رمان وارد ماجراهايي مي‌شود كه به روزمرگي متصل هستند؛ به حسرت زمان از دست‌رفته يا نيامده...