ابر صورتي

آن صبح سرد سوم دي 1360، فقط دوست داشتم به تكه ابري كه در لحظه طلوع صورتي شده بود نگاه كنم. ما پشت سر هم از شيب تپه بالا مي‌‌رفتيم و من به بالا نگاه مي‌كردم كه ناگهان رگبار گلوله از روي سينه‌ام گذشت. من به پشت روي زمين افتادم، شش‌هام داغ و پر از خون شدند و بعد از 3 دقيقه، هنوز به ابر نارنجي و صورتي نگاه مي‌كردم كه مردم. هيچ‌وقت كسي را كه از پشت صخره‌هاي بالاي تپه به من شليك كرده بود، نديدم. شايد سربازي 20 ساله بود، چون اگر كمي تجربه داشت، ميان 3 استوار و 2 ستوان كه در ستون ما بودند، يك سرباز صفر را انتخاب نمي‌كرد.