حمله ي زامبي ها / آخرين بچه هاي زمين 1

تقريبا کل راه تا خانه ي کوئينت را آرام مي خزم و فقط از حياط هاي پشتي عبور مي کنم. ولي بعد از آن به خيابان اوک برمي خورم. آنجا پر از زامبي است.
تصميم مي گيرم از روي حصار بپرم و از عرض زمين فوتبال کنار خانه ي کوئينت بروم. معمولا از زمين هاي بزرگ روباز اين شکلي دوري مي کنم چون تله ي مرگ هستند. ولي سال ها طول مي کشد تا دور بزنم و راستش من هم براي ديدن بهترين رفيقم خيلي هيجان زده ام.
هرچند هنوز به نيمه ي زمين فوتبال نرسيده ام که مي فهمم اشتباه کرده ام. چون هنوز به وسط زمين فوتبال نرسيده ام که به يک بولدوزر برمي خورم. بولدوزر ها واقعا هيولاهاي بزرگي هستند.
چون بولدوزر ها هيچ وقت از همان اول آدم نبودند، وقتي نابودشان مي کنم حس بدي ندارم. فقط به خودم مي گويم که من قاتل هيولا هستم.
چون هستم و اين فوق العاده ست!