من منچستر يونايتد را دوست دارم #

حوصله‌ي دانشجو سر مي‌رود. سرش را، نگاهش را برمي‌گرداند سمت عابران منتظرِ پشت چراغ قرمز. کيفش را باز مي‌کند تا سيگار ديگري پيدا کند. جيب جلويي کيف برزنتي پر است از خرده‌ريزهاي احمقانه‌ي دست و پاگير؛ شامچوي کوچک نيمه‌پري که چند بار شره کرده روي کاغذ‌ها، يک لامپ سوخته، زيرسيگاري بلوري لب‌پريده‌اي که چندباري که دستش را بي‌هوا داخل کيف کرده، انگشتش را بريده، انبوه سيگار نيمه‌کشيده‌ي 57 که قاطي وينستون‌ها جا خوش کرده و يک کپه موي زبر طلايي که اولين محصولِ ريش تراشيدنِ دانشجوست.