ملاقات در فكه (زندگي نامه شهيد حسن باقري / غلامحسين افشردي)

در مقدمه تقريباً مفصلي که در اين کتاب آمده، نويسنده به نقش و تأثير شهيد باقري در جنگ تحميلي پرداخته و مي‌نويسد: صبح روز يکشنبه نهم بهمن ماه 1361، گروهي از فرماندهان جنگ به ملاقات امام خميني(ره) رفته بودند که خبر مهمي به جماران رسيد: «حسن باقري شهيد شد!».
آن روز، روز تلخي براي فرماندهان بود.
محسن رضايي گفت: «انگار انفجاري در مغزم شکل گرفت». او با نگراني از آينده جنگ گفت: «احساس کردم يکي از بازوهايم را از دست دادم؛ حالا چطور مي‌خواهيم جنگ را ادامه دهيم؟»
شهيد مهدي زين‌الدين گفت: «خبر مثل کوهي روي سرمان خراب شد».
ادامه جنگ زير سؤال بود، که حالا ديگر حسن نداريم، فرمانده قرارگاه کربلا نداريم، چطور مي‌خواهيم جنگ را ادامه دهيم؟
حاج قاسم سليماني گفت: «در طول جنگ هيچ روزي براي بچه‌هاي جبهه به اندازه شهادت حسن باقري سنگين نبود؛ شهادت او براي جنگ ضايعه‌اي بود که تا پايان جنگ جبران نشد».
غلامحسين افشردي، مشهور به حسن باقري، نخستين روز مهرماه 1359، با آغاز جنگ، وارد خوزستان شد و 28 ماه عمر خود را در ميدان هاي جنگ گذراند. او در اين مدت نه چندان طولاني، به جايگاهي رسيد که اطلاعات، طراحي و نيز اجراي عمليات‌هاي کوچک و بزرگ به او متکي شد.
... حسن باقري هنگام شهادت، در سن بيست و هفت سالگي، جانشين نيروي زميني سپاه و در رديف فرماندهان رده اول جنگ بود. او پس از دو ماه حضور در جنگ، در سن 24 سالگي، چنان شهرتي پيدا کرده بود که نماينده امام (ره) در شوراي عالي دفاع، اعضاي عالي رتبه آن شورا و مقام‌هاي بلندپايه نظامي به او به ديده کسي نگاه مي‌کردند که آگاه به دقيق‌ترين اطلاعات است و مي‌تواند راهکار ارائه دهد.
«ملاقات در فکه» از خاطرات دوران کودکي شهيد باقري آغاز شده و بعد از آن به پيروزي انقلاب و در نهايت به حضور حسن باقري به عنوان يکي از اصلي‌ترين و تأثيرگذارترين فرماندهان جنگ در جبهه‌هاي جنگ مي‌پردازد. از بخش‌هاي خواندني اين کتاب، تلاش نويسنده براي نشان دادن يکي از وجوه کمتر شناخته شده باقري است.
او چند سال به عنوان خبرنگار فعاليت کرده که حاصل آن، انتشار يادداشت‌ها و گزارش‌هاي متعدد از حوادث مهم انقلاب مانند حمله آمريکا به طبس بود. نويسنده به فراخور زمان، تلاش کرده تا بخشي از اين گزارش‌ها و يادداشت‌ها را ارائه دهد.