كوچه نقاش ها (خاطرات سيدابوالفضل كاظمي)

... فرصت را خوب ديدم و نيرو را برپا دادم. فضا عوض شد. وقتي عشق آمد وسط، اگر كسي هم خوف داشت، رو نمي‌كرد. دل‌ها قرص شد با ذكر خدا. بعد گروهان فدك و بقيع را فرستادم سمت چپ نعل اسبي و گروهان نينوا را سمت راست. رفته بوديم تكليفمان را با عراق يكسره كنيم. از سه طرف خورديم با پاتك. درياي آتش و خون شد. خودم هم خل‌بازي‌ام گل كرده بود. بلندگو را گرفتم و راه افتادم وسط بچه‌ها تا رجز بخوانم و روحيه بدهم. نمي‌دانم براي خدا بود يا براي خودم؛ خوفم را پنهان كردم و راست ايستادم...