خون مردگي

برهان، دلش به رحم آمده باشد انگار، با ناباوري پرسيد: به خيالت خدا اين جا نيست؟ از عامر فاصله گرفت چنگ انداخت لاي موهاش. با خودش حرف ميزد« يعني خدا او موقع اوجا نبود که شيميايي زدن و پدرم سر نماز بود. که برارم اسکناس مچاله تو دستش مونده بود تو صف نان؟» اشک درشتش از چانه چکيد. گفت: تو ميگي خدا نبوده؟ عامر سر به زير انداخت و جواب نداد. برهان پرسيد« پس پدرم سرش براي کي به سجده بود؟ همين جوري الکي که نميشه. حتما خدايي در کار بوده.» انگشت اشاره اش را دو سه باري کوبيد وسط سينه ي عامر و گفت:« آره. هست. هست. تو فهمشو نداري.»