والس يك نفره

مي‌گويم:«كه عاشق چشم‌هاي عسلي‌اش شده بودي؟!» سام مي‌گويد:«جواني بود و...» پشت به ديواركوب تكيه داده به مبل. سايه‌اش تلنبار شده بر تكه‌اي از سنگفرش جلوي پايش. شاهكار مي‌گويد:«جواني و سركشي!» مي‌خندم:«طغيان احساس!» سهيل روي زمين زانو زده است و ماشين باري زرد كوچكش را روي سنگ‌هاي سبز كف هال سر مي‌دهد. شاهكار مي‌گويد:«خوش به حالت بابا! فقط يك بار عاشق شده‌اي.» و قلم‌مو را توي رنگ نارنجي و اكر مي‌زند. برمي‌گردد رو به من:«رحم داشته باش مامان! يك بار يك جفت چشم عسلي! فقط يك بار عشق.» مي‌گويم:«پس سهم من چي؟» مي‌گويد:«دوستت داشته. دوست داشتن با عشق فرق مي‌كند.»