مرد ناتمام

اگر چه سعي راوي همواره بر اين بوده است كه كارش (تدريس تاريخ) و خود تاريخ را محدود كند به آنچه كه در محدوده يك كتاب مي‌گنجد و حساب زندگي شخصي گذشته خود و اطرافيانش را از تاريخ و به‌طور مشخص از تاريخ نيم‌قرن گذشته جدا كند و نه به عنوان استاديار تاريخ بلكه با يافته‌هاي يك شعور متوسط، خوب مي‌داند كه زندگي شخصي، خصوصي، رنج‌ها و شادي‌هاي ما آدم‌ها در تنها جايي كه ذكر نمي‌شود تاريخ است، ولي باز هم ذهن راوي به دنبال طنابي است كه زندگي روزمره آدم‌ها را به كلياتي چون سياست و تاريخ گره مي‌زند... مرگ دوست دوران كودكي و نوجواني و جواني، نزديك‌تر از برادرش... راوي را وا مي‌دارد تا در يادآوري خاطرات او وجهي از هويت جمعي ما را شكل بدهد كه در طول پنجاه سال گذشته تا كنون پرچمدار كليه تحولات سياسي اجتماعي و حتي فرهنگي و اقتصادي اين جغرافيا بوده است...