آي بي كلاه آي با كلاه

غلامحسين ساعدي در 1314 در تبريز ديده به جهان گشود. او با نام مستعار گوهر مراد بيشتر آثار نمايشي خود را به چاپ سپرد. در دانشگاه‌هاي تبريز و تهران پزشکي و روانپزشکي خواند. با درک خاصي از شخصيت‌هاي روان‌پريش و آشفته‌ذهن و کشف دردها و آسيب‌هاي روحي آنان، توانست به خوبي از اين کاراکترها در داستان‌هاي خود بهره گيرد.
فضاي داستان‌ها و نمايشنامه‌هايش آکنده از درهم آميختگي کابوس و واقعيت است که فضايي وهمناک به آثارش مي‌دهد. اولين مجموعه داستانش در 1339 به نام "شب نشيني باشکوه" منتشر شد. در مجموعه داستان به‌هم‌پيوسته "عزاداران بيل" 1342، "توپ" و "ترس و لرز" 1346 از بدويت جغرافيايي براي ترسيم فضايي شگفتي‌آفرين و ترسناک به خوبي بهره مي‌جويد. از مجموعه داستان‌هايش مي‌توان از "واهمه‌هاي بي‌نام و نشان" 1346، "گور و گهواره" 1350 و از تک نگاري‌هاي او "اهل هوا" 1345 و "خياو يا مشکين شهر" و از آثار نمايشي‌اش "لال بازي‌ها"، "چوب به دست‌هاي ورزيل"، "آي با کلاه آي بي کلاه" و "ديکته و زاويه" نام برد.
ساعدي در سال 1364 در فرانسه درگذشت و در جوار صادق هدايت به خاک سپرده شد.