چوب بدستهاي ورزيل

ميدان‌چه يك آبادي به نام ورزيل روبروي مسجد آبادي است با ايوان و سايه‌باني كه روي دو ستون ايستاده. در مسجد وسط ايوان قرار گرفته. با گل ميخ‌هاي درشت و دو زنجير به صورت دو قوس كه از بالاي در به طرفين در كوبيده‌اند. براي بستن دخيل و طلب نياز. دو طرف مسجد به دو كوچه مي‌رسد. ديوار كوچه دست راست آباد است و ديوار روبرويي كوچه چپ ريخته و پشت آن خرابه بزرگي است. چسبيده به ايوان سكوي چهارگوش بلندي است براي جار زدن. و هر وقت چارچي روي سكو مي‌رود، سرش از بام مسجد بلندتر مي‌ايستد. دو طرف ميدان‌چه دو ساختمان قرينه است و در و پنجره كوچك دارد و يك در وسط دو پنجره، دو رديف پله از دو طرف به هر دام از درها مي‌رسد. هر پنجره بالاي يك رديف پله است. ساختمان‌ها خالي درها بسته و گرد و خاك گرفته است. از طرف جلوي صحنه يعني از دو طرف ساختمان‌ها دو كوچه ديگر به ميدان‌چه مي‌رسد و ميدان‌چه به صورت چهارراهي در مي‌آيد.