لير شاه

به عقيدة بسياري از ناقدان سخن، گذشته از هملت، لير شاه از نظر ادبي بر ديگر نمايش‌نامه‌هاي شكسپير برتري دارد. شكسپير اين اثر را در دوران اوج نبوغ خود نوشته است. گويا آن را از داستان‌هاي كهن قوم سلت گرفته و با استادي و چيره‌دستي تمام، با داستان ديگري به‌هم آميخته و بدين گونه اثري‌ بديع پديدآورده است. لير شاه، پادشاه كهن سال انگلستان، قلمرو خويش را بر اثر ناداني و سبكسري به دو دختر ناسپاس و چاپلوس خود مي‌بخشد و دختر كهتر را كه از چرب‌زباني و مداهنه پرهيز دارد، از اين بخشش محروم مي‌كند. اما اين دو دختر چنان با پدر پير خويش بدرفتاري و گستاخي مي‌كنند كه او ديوانه مي‌شود و درميان طوفاني سهمگين سر به بيابان مي‌گذارد. اين قسمت از نمايش نامه نقطة اوج هيجان و بحران داستان "لير" است و پرتو درخشان نبوغ شكسپير را وضوع تمام نشان مي‌دهد. سرانجام،"لير" ديوانه، جسد بي‌جان دختر كهتر خود را، كه به دست گماشتگان خواهرانش از پاي در آمده است، در آغوش مي‌گيرد و از رنج زندگي رهايي مي‌يابد.