ولادت

ليلا! نامي كه ابوالقاسم، براي او انتخاب كرده بود. حس كرده بود... اين نام بر او مناسب است. اكنون به خود مي‌گفت: ليلايت را ببين. ببين كه چطور شده؟ نگاهش كن! خوب و برنا و به كمال، قد كشيده، بزرگ شده و وقت آزمون اوست. هر آنچه را آموخته، تو يادش داده‌اي ابوالقاسم! حس مي‌كرد ديگر او را نخواهد ديد. مي‌دانست به زودي به سراغ او مي‌آيند. پس وقتش بود كه نيمه‌ي مكتوب را طبق قراري كه با فتاح صحاف، گذاشته بود به ليلا بسپارد. اما بايد خيال خود را راحت مي‌كرد.