رساله درباره ي نادر فارابي #

غريبك: به دنبال راه گريز اين كار را من مي‌كنم. دريابند: (او را پس مي‌زند) من بر اسب نشستن بهتر مي‌دانم... از ميان قورچيان پراكنده دو تركه به تاخت بهتر مي‌گذرم... سرپوشيده‌اي كه در خانه دارم حامله است. (زين اسب را بر مي‌دارد و روي كول خود مي‌گذارد، عالمگير زين از دوش او برداشته به سوي خردك پرتاب مي‌كند و مرد مست را با انگشتي پرتاب مي‌كند.) عالمكير: خردك اين شيشيه را بي‌ترك به مقصد مي‌رساند. خردك: كجا؟ (خنجر را كه پشتش پنهان كرده به زمين مي‌اندازد و زين را مي‌گيرد.)