اخلاق عملي

انکار حکومت اکثريت، انکار بهترين مبناي ممکن براي نظم‎دهي مسالمت‌آميز جامعه است. پس به کجا روي بياوريم؟ به نوعي حق‎رأي شايسته‌سالار، که رأي اضافي را براي افراد باهوش‌تر يا تحصيل‌کرده‌تر درنظر مي‌گيرد؟ آيا مي‌توانيم درمورد اينکه چه کسي شايسته برخورداري از رأي اضافي است توافق کنيم؟ به چه کسي رأي بدهيم؟ به مستبدي خيرخواه؟ بسياري مي‌پذيرند که اگر مي‌توانستند، فرد مستبد را برمي‎گزيدند. نتيجه محتمل کنار گذاشتن حکومت اکثريت، عملا هيچ‌يک از اين‌ها نيست: اين حکومت متعلق به کساني است که بيشترين زور را دارند. کساني که درمورد يک موضوع خاص (مثلا حقوق حيوانات) دست به نافرماني مدني مي‌زنند بايد به‎خاطر داشته باشند که موضوعات ديگري وجود خواهند داشت که در آن‌ها، خودشان حامي قانون‎اند و مي‌خواهند قانون را عليه کساني که به‎دنبال توقف رويه‌اي‎اند که مورد تأييد آن‌هاست اجرا کنند.