پايان ناخرسندي؟

هرچند مارکسيسم بيشترين روشنگري را در زمينه روي‌گرداني از جامعه سنتي و روي آوردن به مدرنيته انجام داده است، درک ماهيت گذار از جامعه بازداري به جامعه لذت نيازمند بينش روان‌کاوي است. نکته اساسي‌اي که بايد درباره جامعه لذت بازشناخت اين است که جستجوي لذت همواره در آن نافرجام بوده است. جامعه نه‌تنها لذتي را که وعده داده فراهم نکرده بلکه آن را بيش از پيش دسترس‌ناپذير ساخته است. آنچه جامعه لذت آشکار مي‌سازد امکان‌ناپذيري هر گونه تجربه مستقيم لذت است: اگر تلاش کنيم لذت را مستقيماً تجربه کنيم، ناگزير آن را از دست مي‌دهيم.
تاد مک‌گوان در فصل نخست اين کتاب بين جامعه بازداري و جامعه لذت تمايز مي‌گذارد و سپس شاخصه‌هاي مختلف جامعه لذت و پيامدهاي روي‌گرداني از جامعه بازداري و روي‌آوري به جامعه لذت فرمايشي را مي‌کاود. او با تکيه بر آراي لکان و ژيژک در حوزه آثار گوناگون ادبي و سينمايي به کاوش شاخصه‌هايي مي‌پردازد که در دگرگوني نظم اجتماعي موثرند.
تاد مک‌گوان پروفسور دانشگاه ورمونت است. او در مطالعات خود بر فلسفه هگل، روان‌کاوي، و اگزيستانسياليسم متمرکز بوده و درباره فصل‌هاي مشترک اين حوزه‌هاي انديشه با سينما تامل کرده است.