شكاف ديجيتال سوم (رويكردي وبري به نابرابري هاي ديجيتال)

شکاف ديجيتال نشان‌دهنده شکاف يا تقسيم دوگاني نيست، بلکه پيوستاري مبتني بر درجات مختلف دسترسي و سطح استفاده از فناوري اطلاعات هست. موضع جبرگرايانه‌ي فناوري که دسترسي به فناوري را قادر به حل مشکلات اجتماعي از جمله مشکلات نابرابري اجتماعي، دموکراسي، آزادي، روابط اجتماعي و احساس تعلق اجتماعي مي‌داند، گمراه کننده است. کاهش شکاف بين کساني که به اينترنت وصل مي‌شوند و کساني که به اينترنت وصل نمي‌شوند با ارائه دسترسي فيزيکي ارزان‌تر و سريع‌تر به‌طور خودکار شکاف نابرابري‌هاي ديجيتال را پر نمي‌کند. ابعاد و الگوهاي ديگر مي‌توانند نابرابري‌ها را ايجاد و تقويت کنند و فاصله بين شهروندان يا کاربران را افزايش دهند. هر چقدر سطح نفوذ اينترنت بالاتر باشد، وجود نابرابري‌ در فضاي مجازي نيز مهم‌تر مي‌شود. به همين دليل، اصطلاح «شکاف ديجيتال» گمراه‌کننده است، زيرا شکافي تک‌بعدي را نشان مي‌دهد که عمدتاً مبتني بر عامل اقتصادي است. در واقع، شکاف‌هايي در ابعاد مختلف وجود دارد - دسترسي فني، استقلال، حمايت اجتماعي، مهارت‌ها و انواع استفاده - که فراتر از دسترسي ساده به منابع يا در اختيار داشتن آن‌هاست. اين ابعاد شامل الگوهايي مربوط به اقشار اجتماعي هستند. از آنجا که تحليل وبر از قشربندي اجتماعي رويکردي چندبعدي قلمداد شده است، تحليل نابرابري‌ها و قشربندي ديجيتال نيز بايد رويکردي چندبعدي داشته باشد. علاوه بر اين، همگرايي ديجيتال بين صنايع رايانه، مخابرات و رسانه، بازنگري به راه‌هاي اجتناب از اشکال طرد يا تبعيض ديجيتال را ضروري کرده است. اگرچه ويژگي‌هاي شموليت و گشودگي که از زمان پيدايش اينترنت وجه مشخصه آن بوده، به افسانه يک شبکه دموکراتيک و برابري‌خواه دامن زده است، اشکال عمده نابرابري‌ها نه تنها همچنان پابرجا هستند، بلکه بيش از پيش در حال افزايش‌اند.