بانو گوزن

رمان با روايتي ساده آغاز مي‌شود. قصه‌ي سيماي يک زن ميانِ مردان و البته زنان. زني که در يک شرکت منشي است اما در گوشه‌اي از گالري کوچکِ همسرش شمع و عود و فرشته‌هاي باسمه‌اي مي‌فروشد و در روياي داشتن يک کارگاه توليدي سفال است تا خرده‌ريز بسازد و بفروشد به مردم. زن گذشته‌ي خود را پنهان کرده و از سويي آدم‌هايي را مي‌شناسد که در نوع خود خاص هستند. او جاه‌طلب است و قدرت خواه، و ناگهان مي‌فهمد باردار شده... حالا وقتِ آن است که گذشته‌ي شگفتش خود را به رخ بکشد و او شوکه شود از حضورِ اين جنين و قصه تازه آغاز مي‌شود... روايت‌هايي پر از غافل‌گيري از نفرت و عشق که تصويرِ کليشه‌اي و مرسوم زني ميان زنان و مردان را بر هم مي‌زند. رماني که تلاش مي‌کند نشان دهد چگونه ديگران مي‌توانند جهنم باشند و چگونه بدنِ قهرمان مي‌تواند عليه خودش رفتار کند. و اين ميان يک گوزن وجود دارد که با شاخ‌هاي بلندش گذشته را نبش کرده و مخاطب را با زماني پنهان شده مواجه مي‌کند… بخشي از کتاب: «صداي بابا نمي‌آيد. گوزن انگار دارد چيزي را فشار مي‌دهد به ديوار. جست مي‌زند و سرش را بالا مي‌گيرد. پيکر خون‌آلود بابا به شاخ‌هاي گوزن گير کرده است. گوزن بلند مي‌شود و هيکل لاغر و خون‌آلود بابا را دور سرش مي‌چرخاند و پرت مي‌کند به تنها اتاق‌مان که من در آن پناه گرفته‌ام. خودم را سريع کنار مي‌کشم. جنازه‌ي بابا محکم به در برخورد مي‌کند و پرت مي‌شود وسط اتاق. سايه‌ي گوزن را جلوِ در مي‌بينم که در تاريک‌روشن اتاق نگاهم مي‌کند. از برقِ چشم‌هايش مي‌ترسم...»