نيستي آرام

ميان انسان و اندوه چه رابطه‌اي است؟ چه اتفاقي انسان را به سمت نيستي و پاک کردن خود از ذهن و حافظه اطرافيانش سوق مي‌دهد؟ چرا و چگونه انسان در بستر زيستي خود تن به نيستي تدريجي مي‌دهد؟
نيستيِ آرام رماني است در مرد حزن، چيزي که با عشق مي‌آيد و چشم‌انداز را مه‌آلود مي‌کند و با عشق مي‌رود است. جستجويي طولاني است براي يافتن آرام که مدتي است به طرزي مرموز گم شده. چرا رابطه او با پدر سياستمدارش اين‌قدر پيچيده بود؟ چرا پدرش مي‌خواست او را وجه‌المصالحه يک رابطه سياسي قرار دهد؟ آنچه آرام در يکي از ديدارهاي پدرش و از داخل اتاقکي به زبان روسي شنيد چه بود که او را به سمت انتحار شخصيتش سوق داد؟
نيستيِ آرام داستاني است درباره اين که چگونه مي‌شود انساني را، که همه عکس‌هايش را، پيش از گم شدنش، از بين برده پيدا کرد؟ شايد بايد شک کرد که همچو انساني اصلاً وجود داشته. اين رمان ماجرايي است غريب، پر از حدس و گمان، پر از آسيب و صدمه و پر از ديدارهاي شبانه.