ديو و پسرك / رمان هاي راحت خوان

فکر من مشغول چيز ديگري بود.
«خودم بايد معني واقعي قدرت رو پيدا کنم. همم…»
از وقتي از سفر برگشتم حرف هاي کوماتتسو توي سرم مي چرخيدند.
در مورد منظور کوماتتسو از آن حرف ها به ايده هايي رسيده بودم. راه قوي شدن چيزي نبود که بشود قدم به قدم به کسي ياد داد، يا در هيچ کتابي نوشته نشده بود. اين يعني من به هيچ کس جز خودم نمي توانستم اعتماد کنم تا چشمم را روي واقعيت باز کند يا چيزي که بايد در ذهنم جرقه بخورد را نشانم بدهد. واقعيت اين است که هيچ دو آدم يا ديوي مثل هم نيستند و قدرت هم در ديدگاه آدم ها يا ديوهاي مختلف، متفاوت است. در وهله اول بايد ببينم قدرت از ديد من چه چيزي است. اين را مي دانستم. اما باز هم…
«واقعا نمي دونم…»