مامان را ببخشيد

مامان مي‌گويد همين عموابراهيم که ايران است چه گلي به سر مازده که ارميا که معلوم نيست کجاست بزند. مامان مي‌گويد شما بعد از انقلاب از ايران رفته‌ايد. اين گروه شش نفره باقي‌مانده هم آنقدر سرگرم کار خودشان هستند که ديگر خيلي برايشان اهميتي نداشته که حالا به قول مامان يکي از دوستان دوران دانشگاهشان به کدام کشور خارجي رفته است. ولي راستش من از شما خيلي خوشم آمد، آن چهره معصوم با ريش و موهاي سياه بلند. اصلا شما توي عکس يک چيز ديگري بوديد. حالا شايد هم چون بقيه را مي‌بينم يا خبردارم کجا هستند اين جوري است. بابا مي‌گويد: ارميا الان پنجاه سال را هم رد کرده است عطيه جان. فکر نکني هنوز بيت و دو سالخ است و ممکن است پيدايش کني و زنش بشوي.