كفش هاي شيطان را نپوش

آذر در به در دنبال پويان مي‌گشت. اسفند روي آتش بود. بارها به نيلوفر زنگ زده بود، كاري كه در روزهاي قبل هيچ‌وقت انجام نمي‌داد. بارها خانه مهندس پريان را گرفته بود اما زنش گوشي را برمي‌داشت و او قطع مي‌كرد. از خانه بيرون زد. سوار تاكسي شد و سر خيابان كاج پياده شد. از آنجا تا دادگستري دويد. جلو در اداره ازدحام بود. همه همديگر را هل مي‌دادند و مي‌خواستند بروند تو يا سوال داشتند. آذر خودش را به زحمت جلو كشيد. دو سرباز با لباس‌هاي سبز چرك‌مرده روبه‌رويش بودند. مردها را هل مي‌دادند و با تحكم به زن‌ها مي‌گفتند:‹‹ خواهر برو عقب...›› آذر گوش نداد، رفت جلوتر و به سربازي كه صورتي سيه‌چرده و لاغر داشت و سفيدي چشم‌هايش به زردي مي‌زد، گفت:‹‹ سركار شوهرم را گرفتن...››