جاده ي شهر

زندگي در روستا براي دختر جوان و جاه طلبي مثل داليا خالي از لطف و هيجان بود. اما از جاده ي شهر که راهي مي شدي در چشم به هم زدني به دل زندگي مي رسيدي، به کافه ها و زنان زيبا پوش، به وادي رؤياها. اين بود که راهي شهر مي شد به سوداي آن زندگي بهتر، ماجراجويي و عشق. هر چه از ملال و فقر نجاتش دهد. غافل از اين که شايد بهاي آن ماجراجويي ها عشق بود که پيشتر جايي در نزديکي اش نطفه بسته بود.