پسر آفتاب

پسر آفتاب؛ داستان پسري که به زندان مي‌گويد: «خانه»
پِريِ 11 ساله توي زندان بزرگ شده. او خلافي نکرده، اما مادرش، جسيکا، سال‌ها پيش يک نفر را کشته است. وقتي دادستان جديد شهر باخبر مي‌شود که يک پسربچه توي زندان زندگي مي‌کند، پري را به خانه‌ي خودش مي‌برد. حالا پري از خانه‌اش، زندان، دور شده و تصميم مي‌گيرد از ماجرايي که مادرش به خاطر آن زنداني شده پرده بردارد؛ پري هرچه به حقيقت‌ نزديک‌تر مي‌شود، متوجه مي‌شود اين نيروي عشق است که آدم‌ها را منعطف مي‌کند... اما آيا پري مي‌تواند معني واقعي «خانه» را به بقيه نشان بدهد؟ آيا مادرش از عمد کسي را کشته است؟
«گذشته را نمي‌شود پاک کرد و دوباره ترسيم کرد، اما به اين معني هم نيست که گذشته، آينده‌ي ما را تعريف مي‌کند. اين ما هستيم که مي‌توانيم آينده را هر طور مي‌خواهيم شکل دهيم.» اين يکي از چندين پيام مثبتي است که پسِ داستان «پسر آفتاب» وجود دارد، رماني گرم و تأثيرگذار از زندگي پسري که در زندان به دنيا آمده، اما ماجراهاي کليشه‌اي که در آثار مشابه معمولاً اتفاق مي‌افتند، مثل خشونت، در آن ديده نمي‌شود. معناي واقعي صداقت، عدالت، قضاوت درست و حس مسئوليت‌پذيري از مفاهيم اصلي اين رمان است؛ و اينکه «خانواده» مي‌تواند به هر شکل و اندازه‌اي باشد.