پيش از آن كه بميرم

اين خيلي باعث تعجبمه كه چقدر راحت همه چيز عوض ميشه، چقدر آسونه كه از همون مسير هميشگي شروع كني و از جاي تازه اي سر در بياري. فقط يه قدم اشتباه،يه مكث، يه راه انحرافي كافيه تا عاقبت دوستاي جديد پيدا كنين، يا يه اتفاق بد بيفته، يا رابطه تون به فنا بره. قبلا هرگز به ذهنم خطور نكرده بود؛ قبلا هرگز قادر به ديدنش نبودم. و اين باعث مي شه به طور ناخوشايندي حس كنم شايد همه ي اين احتمالات در يك زمان وجود دارن، مثلا تو هر لحظه اي كه زندگي مي كنيم هزاران لايه ي ديگه زير اون هست كه متفاوت به نظر مي رسه. شايد من و ليندزي دوستاي صميمي هستيم و هردو از هم بيزاريم. شايد من فقط به اندازه ي يه كلاس رياضي با هرزگي فاصله دارم، درست مثل آنا كارتولو. شايد منم در عمق وجودم مثل اونم. شايد همه مون هستيم. در عجبم كه چند نفر از مردم رازهاشونو با چنگ و دندون نگه داشته ان، مثل يه سنگ در عمق معده شون. شايد همه شون.