انگار خودم نيستم

انگار خودم نيستم داستان آدم ‌هايي است که خودشان را گم کرده‌اند و آن قدر از خود فاصله گرفته‌اند که ديگر خودشان را نمي شناسند. داستان از زبان چند راوي روايت مي‌شود و رويدادهايي از گذشته و حال را به هم پيوند مي‌دهد تا پازل شخصيتي آدم‌هايش كامل شود.
انگار خودم نيستم در سبک رئاليستي به رشته تحرير درآمده و وقايع، رخدادها و ديالوگ ‌هاي آن کاملاً با رويدادهاي زندگي عادي و روزمره منطبق‌اند. کتاب قصد ندارد وقايع دور از ذهن و ناملموس را شرح دهد بلکه آنچه نويسنده درصدد آن بوده است ترسيم روزمرگي ‌هايي‌ است که به مرور زمان منجر به تحول انسان ‌ها مي‌شوند؛ انسان هايي که از جنس تمامِ آدم ‌هاي طبقه متوسط جامعه مدرن امروزي هستند.