دستگاه گوارش

مجيد گفت «راحت اومدين؟» يک نگاه به بابام کردم که يعني تو جواب بده. ديدم چشم‌هايش خيس شده و دلم برايش سوخت. اين هم يکي ديگر از مريضي‌هايي است که پيرها دچارش مي‌شوند: بي‌خود و بي‌جهت گريه کردن. بابام از چند سال پيش اين‌طوري شد. مثلاً باهم نشسته بوديم و بازي پرسپوليس و فجر سپاسي را نگاه مي‌کرديم. پرسپوليس گل مي‌زد و مي‌ديدم که چند لحظه بعد، بابام سرش را آورده پايين. من هم کرم داشتم و مخصوصاً باهاش حرف مي‌زدم تا مجبور شود سرش را بياورد بالا و آن وقت مي‌ديدم که توي چشم‌هاش اشک جمع شده. آن هم سر چنين بازي بي‌اهميتي. اگر کشتي يا وزنه‌برداري و اين چيزها مي‌ديديم و پرچم ايران را مي‌فرستادند بالا که گريه کردنش حتمي بود.