نهنگي كه يونس را خورد هنوز زنده است

مي‌خواهم پشت ميزم برگردم و چند صفحه قرآن بخوانم که يک لحظه چشمم به فرهنگ دهخدا مي‌افتد. من تمام اين سال‌ها جز براي مرتب کردن اين فرهنگ، به آن دست نزده‌ام. اولين جلد آن را بيرون مي‌آورم و روي جلد گالينگور مشکي‌اش دست مي‌کشم. انگار بخواهم فال بگيرم. انگشتم را لاي صفحه‌اي مي‌کنم و باز مي‌شود. پيش از ديدن کلمات، نگاهم به کاغذي مي‌افتد که زن لاي کتاب گذاشت. طرفِ سفيد کاغذ به من است، اما پيداست که چيزي پشتش نوشته. کاغذ را برمي‌دارم. بوي عطر زن را مي‌دهد. کاغذ را برمي‌گردانم. بدون عينک نمي‌توانم بخوانم. به طرف ميزم مي‌روم و کتاب را روي ميز مي‌گذارم. ورقه? کوچک کاغذ هنوز دستم است. به طرف کتم مي‌روم و عينکم را از جيبِ بغل کتم درمي‌آورم. شيشه‌هايش گرد گرفته است. ها مي‌کنم و با دستمال‌کاغذي شيشه‌اش را پاک مي‌کنم. کاغذ را بالا مي‌آورم.