حديث مرده بر دار كردن آن سوار كه خواهد آمد (به روايت خواجه ابوالمجد محمد بن علي بن ابوالقاسم وراق دبير)

در بخشي از متن اين کتاب آمده است: «اما در کتب ملاحم از اين پس همه سخن از صاحب امر است و آنکه به پايان اين دور خروج کند از شرق. و نشان او آنکه بر دوش بالاپوشي دارد خونين و همه‌ي ابدال و اولياي حق در رکاب او باشند. و نيز گفته‌اند بر هر خاک و خشک که اسب دواند از هر گونه گل و گياه که در جنت هست بروياند و خلق از آن همه زنبق و لاله و انواع رياحين و اسپرغم که بر خاک هست بدانند که آن سوار هم اوست. و باز آمده است که مردمان چوبي خشک بر راهش بنشانند تا اگر في‌الحال شکوفه کرد و برگ آورد و درختي شد گشن، بدانند که اوست.»
گلشيري داستان حديث مرده بر دار کردن آن سوار که خواهد آمد را نخستين بار در سال 1355 نوشت، اما انتشار آن به بعد از سرنگوني رژيم شاه موکول شد. منتقدان بر اين باورند که گلشيري در اين کتاب، به طور سربسته به ساختارها و بنيان‌هاي سلطنت‌محور اعتراض کرده است. نثر گلشيري را در اين اثر مي‌توان تقليدي استادانه از نثر بيهقي دانست.