كالت

در قسمتي از اين کتاب مي‌خوانيم: فريادي توي سرم جمله‌ام را بريد. اين چه حرفي بود که مي‌خواستم بزنم؟ اين چه حرفي بود که او نشنيده فهميد؟ اين مرد تمام زندگي‌اش را، دستِ‌کم از آن ايامي که من يادم بود، پاي اين گذاشته بود که من آن‌طور که خودم مي‌خواهم زندگي کنم. هرکتابي، هر فيلمي، هر روشي براي زندگي که من انتخاب مي‌کردم از نظر او قابل قبول بود. حالا سزاي آزاديِ کميابي که به من بخشيده بود اين بود که مرگ را بهش يادآوري کنم؟ که ازش خرده بگيرم چرا آن‌طور که خودش مي‌خواهد به عزاي مادر نشسته و نه به آن شيوه که من انتظار دارم؟ اين كتاب داستان يک استاد حق‌التدريسي دانشگاه و نحوه کشف فيلمي گم‌شده از تاريخ سينماي ايران توسط اوست. اين رمان با دو روايت روبه‌روست که به شکل خيالي ـ‌ واقعي، زندگي خود را روايت مي‌کنند. بابک تبرايي کتاب‌هاي مختلف از جمله: ادبيات داستاني (ترجمه و تأليف)، کتاب‌هاي نظري سينما و تئاتر و همچنين فيلمنامه و نمايشنامه را در کارنامه خود دارد.