همين امشب برگرديم

آمدن به صخره‌هاي مرجاني پيشنهاد صفا بود. صفا درشت است و هيکلي. خودش مي‌گويد زماني وزنه‌بردار بوده. اولين‌بار اندونزي همديگر را ديديم. توي مسافرخانه? کوچک و کپک‌زده‌اي کنار اقيانوس. تلفنش را دزد برده بود و با تلفن من زنگ مي‌زد ايران تا با زن و پسرش صحبت کند. دوباره وقتي ديدمش که دو روز از روي آب بودن‌مان توي قايق مي‌گذشت. هوا توفاني شده بود و موج‌هاي پُرزور قايق را بالاپايين مي‌بردند. بعد صفا يک‌دفعه از پشت کابين ناخدا پيدا شد. مثل درختي که از دل زمين بيرون بزند و برود آسمان. نشسته بود بين عرب‌ها و افغان‌ها. آن جلو. پشت کابين، نزديک دماغه. چندبار دستش را براي من تکان داد. بعد تعادلش به‌هم خورد و افتاد روي مردم.